Głód miłości czyli dlaczego dla miłości jesteśmy gotowi zrezygnować z siebie. Psycholog i psychoterapeuta na blogu.

W relacjach miłosnych często można zaobserwować zjawisko, które można nazwać "głodem miłości". Jest to stan, w którym jedna lub obie strony za wszelką cenę dążą do zaspokojenia swoich potrzeb emocjonalnych poprzez relację z partnerem. Psychologowie psychoterapeuci  szeroko omawiają wszelkie mechanizmy psychologiczne wpływające na relacje zależne. 

Kiedy relacja przestaje być zdrowa

Wiele osób doświadcza intensywnego pragnienia bycia kochanym i akceptowanym przez swojego partnera, co może prowadzić do zaangażowania się w relacje na niezdrowych warunkach. Głód miłości może być interpretowany jako głębokie pragnienie połączenia się z inną osobą, często wynikające z niedoskonałych doświadczeń z dzieciństwa lub wcześniejszych relacji.

Dążenie do zaspokojenia potrzeb emocjonalnych poprzez relację z partnerem może być silne, czasem aż nadmiernie. Psychologowie uważają , że osoby doświadczające tego głodu mogą poświęcać własne potrzeby i tożsamość, skupiając się głównie na tym, aby spełnić oczekiwania partnera lub utrzymać jego uwagę. Często może to prowadzić do zaniedbywania własnego rozwoju osobistego, pasji i celów życiowych.

Jednakże, paradoksalnie, im bardziej ktoś się angażuje w próby zaspokojenia głodu miłości, tym bardziej może czuć się niezaspokojony i silnie sfrustrowany. Nadmierna potrzeba potwierdzenia uczuć i uwagi partnera, może prowadzić do relacji niezrównoważonych i nietrwałych, skłaniających do wzajemnego wykorzystywania się lub wyczerpania emocjonalnego

Partner Idealny

Poszukiwanie idealnego partnera często wynika z naszych wcześniejszych doświadczeń związanych z opieką i przywiązaniem w dzieciństwie. Teoria przywiązania Bowlby'ego sugeruje, że sposób, w jaki doświadczaliśmy opieki i reakcji naszych opiekunów w młodym wieku, może kształtować nasze oczekiwania i zachowania w relacjach miłosnych w dorosłym życiu.

Osoby, które miały bezpieczne przywiązanie w dzieciństwie, zazwyczaj mają zaufanie do innych, zdolność do otwarcia się emocjonalnie i tworzenia trwałych, satysfakcjonujących relacji. Mają one tendencję do oczekiwania, że partner będzie wspierający, kochający i akceptujący, ale niekoniecznie idealny. Zrozumienie, że żaden związek nie jest doskonały, pomaga im radzić sobie z niedoskonałościami partnera i podejmować wysiłki na rzecz wspólnego rozwoju relacji.

Z drugiej strony, osoby, które doświadczyły zaniedbania, odrzucenia lub niestabilności emocjonalnej w dzieciństwie, mogą być bardziej podatne na poszukiwanie idealnego partnera, który zrekompensuje wcześniejsze braki. Mogą one pragnąć partnera, który będzie w stanie zapewnić im to, czego im brakowało w relacjach z rodzicami lub opiekunami, takie jak miłość, akceptacja i bezpieczeństwo emocjonalne.

Poszukiwanie tej idealnej osoby może stać się obsesyjne, a osoba może być skłonna ignorować czy zbagatelizować negatywne cechy partnera, koncentrując się jedynie na ich pozytywnych aspektach.

W rzeczywistości jednak, poszukiwanie idealnego partnera może prowadzić do rozczarowania i frustracji. Żaden człowiek nie jest idealny, a oczekiwanie, że ktoś w pełni zaspokoi nasze potrzeby emocjonalne, może prowadzić do niezdrowych relacji opartych na zależności i nierówności.

Zaspokajanie Potrzeb z Dzieciństwa

Zaspokajanie potrzeb z dzieciństwa poprzez relacje dorosłe jest częstym zjawiskiem, który wynika z głodu miłości. Jeśli w dzieciństwie nie otrzymywaliśmy odpowiedniej miłości, akceptacji i wsparcia od opiekunów, możemy szukać tych brakujących elementów w relacjach partnerskich w dorosłym życiu.

Dzieciństwo stanowi fundamentalny okres w kształtowaniu naszej samooceny i poczucia wartości. Jeśli doświadczyliśmy zaniedbania, odrzucenia lub braku wsparcia emocjonalnego, możemy internalizować przekonanie, że nie jesteśmy godni miłości i uwagi. W takich sytuacjach, poszukiwanie tych brakujących elementów w relacjach dorosłych może stać się głównym celem życiowym.

Nadmiernie uzależnienie od partnera może być efektem braku pewności siebie i poczucia własnej wartości. Osoba może oczekiwać, że partner będzie źródłem swojego szczęścia i satysfakcji emocjonalnej, co prowadzi do zbyt silnej zależności emocjonalnej.

Taki związek często charakteryzuje się brakiem równowagi i nierównością władzy, gdzie jedna strona jest bardziej potrzebująca, a druga pełni rolę opiekuna lub wybawcy.

Psychoterapeuci podkreślają, że lęk przed porzuceniem może również być silnym motywatorem poszukiwania miłości i akceptacji w relacjach partnerskich.

Osoby, które doświadczyły porzucenia lub utraty opieki w dzieciństwie, mogą być szczególnie wrażliwe na ryzyko odrzucenia w dorosłych relacjach. Dlatego też mogą być skłonne do podejmowania nadmiernych wysiłków, aby zatrzymać partnera przy sobie, nawet kosztem własnego dobrostanu emocjonalnego.

Odtwarzanie Traumy Odrzucenia i Poświęcenia

Osoby doświadczające traumy odrzucenia w przeszłości często niosą ze sobą silne emocjonalne obciążenie, które może wpływać na ich relacje dorosłe.

Trauma odrzucenia może prowadzić do wykształcenia mechanizmów obronnych, które mają na celu ochronę przed ponownym doświadczeniem bólu emocjonalnego.

Jednym z tych mechanizmów obronnych jest odtwarzanie wzorców zachowań związanych z odrzuceniem w relacjach dorosłych.

Osoby dotknięte traumą odrzucenia mogą być bardziej skłonne do podejmowania zachowań poświęcenia i stawiania potrzeb partnera ponad własne, aby uniknąć ponownego odrzucenia.

Mogą być one nieświadome tego, że ich działania są wynikiem wcześniejszych doświadczeń, a te mechanizmy obronne mogą stać się toksycznymi wzorcami relacyjnymi.

Według psychologów, osoba, która doświadczyła odrzucenia w dzieciństwie, może stać się nadmiernie uzależniona emocjonalnie od partnera, starając się zyskać jego akceptację i uniknąć ponownego odrzucenia.

Może również bagatelizować własne potrzeby i pragnienia, koncentrując się jedynie na potrzebach partnera. To może prowadzić do nierównowagi w relacji i poczucia niespełnienia dla obu stron.

Głód miłości może być silną siłą napędową w relacjach, ale może także prowadzić do dysfunkcji i niezdrowych wzorców zachowań.

Zrozumienie wpływu naszych wcześniejszych doświadczeń na nasze wybory partnerskie może pomóc nam świadomie kształtować nasze relacje miłosne.

Odtwarzanie wzorców związanych z traumą odrzucenia nie jest nieuniknione. Terapia może pomóc osobom dotkniętym tymi problemami w identyfikowaniu i zrozumieniu tych wzorców, a także w naukę zdrowych strategii radzenia sobie z bólem emocjonalnym i budowania satysfakcjonujących relacji.

Poprzez pracę nad samoświadomością, identyfikację i przetwarzanie wcześniejszych traum, rozwijanie umiejętności komunikacyjnych i budowanie zdrowych granic, możemy stopniowo wyzwalać się z toksycznych wzorców relacyjnych i tworzyć bardziej harmonijne związki.

BLOG HOLISTYCZNA. Beata Matys-Wasilewska. Psycholog i psychoterapeuta.

Strona www stworzona w kreatorze WebWave.